Rozdział 7

ROZDZIAŁ VII

         Stałam pod kawiarnią. Już od 15 minut czekałam na Harry’ego. Zaczęłam szukać go nerwowo wzrokiem, mając nadzieję ze zaraz wyjdzie zza rogu. Minęło dobre pół godziny. Nadal go nie było. Już się łudziłam ze jednak jest inny, że mogę mu wybaczyć, ale on mnie tak po prostu zlekceważył. Chciał postąpić ze mną jak z innymi dziewczynami, zaczarowując mnie swoimi zielonymi oczyma. Myślał ze będę naiwna i dam się nabrać.

         Kompletnie wściekła i poniżona szybkim krokiem opuściłam kawiarnię. Miałam łzy w oczach. Nagle zauważyłam ze moja przyjaciółka Jenny idzie w moim kierunku. Otarłam mokrą twarz rękawem. Nie chciałam żeby widziała ze płaczę.

- Alice! Cześć! – przywitała mnie radośnie rozkładając do mnie ręce. Widząc ze wcale nie mam ochoty się witać, cofnęła je.

- Cześć…- mruknęłam, łkając.

- O matko…Alice, ty płaczesz!

- Nie, oczy mi się spociły, wiesz….- powiedziałam z kąsem, ale po chwili przestałam płakać, zdając sobie sprawę ze nie warto wylewać łez dla tego dupka.

- Co się stało? – zapytała obejmując mnie. – To przez tego Harry’ego? Przecież było wszystko porządku! Przez cała lekcję uśmiechaliście się do siebie! – powiedziała mówiąc z szeroko otwartymi oczyma.

- Wiesz, teraz wiem ze miałam rację nazywając go zwykłym podrywaczem – powiedziałam jej, próbując się uspokoić, po czym opowiedziałam jej o tym co się stało wczoraj.

- O rany! Dlaczego go odepchnęłaś? Przecież ci się podoba! Przestraszyłaś się, czy jak? – zapytała nie wierząc w to co przed chwilą powiedziałam.

- Wiesz, za dużo osób mnie już zraniło…Nie chciałam aby znowu stało się to samo.- mruknęłam.

- Nie rozumiem tego…Ale czemu się nie pojawił? Mieliście spotkać się w tej kawiarni aby wszystko sobie wyjaśnić, tak? Musiał mieć konkretny powód aby nie przychodzić…- powiedziała Jenny jakby to wszystko do niej nie docierało.

- Postaram się o tym zapomnieć. Nie rozmawiajmy już o tym, dobra? – powiedziałam, a Jenny tylko kiwnęła głową. Wyglądało jakby chciała coś dodać, ale zamknęła usta. Zrozumiała ze nie chcę już o tym rozmawiać. Rozstałyśmy się na przystanku. Jenny odjechała autobusem, a ja szybkim krokiem udałam się do domu.