Rozdział 13

ROZDZIAŁ XIII

         Budzik zadzwonił. Nieprzytomna zauważyłam że Harry patrzy przez okno na mnie. Był już gotowy. Uśmiechnął się gdy mnie zobaczył. Odwzajemniłam uśmiech i wstałam z łóżka. Jestem z Harrym już 6 miesięcy. Były wakacje i nie bardzo uśmiechało mi się by tak codziennie wstawać rano. Ale dla Harry’ego mogę wstać nawet o 3.00. Minęło 15 minut i już byłam gotowa. Jak na dziewczynę szykowałam się bardzo szybko. Może to dlatego ze się od większości różniłam. Nie nakładałam tony makijażu, tylko podkreślałam lekka oczy kreską i malowałam rzęsy. Fryzurą też się zbytnio nie przejmuję, związuję tylko moje długie brązowe włosy gumką. Stylu tez nie mam wyzywającego jak większość dziewczyn. Wystarczą mi czarne lub niebieskie rurki, bluza z kapturem i trampki takie jak np. Vansy.

         Otworzyłam drzwi a za nimi stał już Harry. Pocałowaliśmy się na przywitanie i poszliśmy do studia. Cały zespół i reszta uczestników już tam byli. Harry przywitał się z nimi a ja zostałam w tyle.

- Chłopaki, to jest moja dziewczyna, Alice. – przedstawił mnie.

- Hej, Alice. Ja jestem Zayn.- przywitał się i mnie przytulił.

- Cześć Alice, ja jestem Louis  – powiedział chłopak w czerwonej czapce i również mnie przytulił.

- Ja jestem Liam – przedstawił się chłopak w prostych włosach i podał mi rękę.

- A ja Niall – powiedział blondyn który właśnie w tej chwili jadł kanapkę ze stołu z przekąskami.

- Jak się już poznaliście to przydałoby się wymyślić nazwę dla naszego zespołu… - zasugerował Harry.

- Może…Niall i pyrki? – zapytał Niall przeżuwając kanapkę.

         Wszyscy wybuchli śmiechem mówiąc że Niall myśli tylko o jedzeniu. Padło wiele propozycji ale w końcu wszystkim spodobała się nazwa „ONE DIRECTION” wymyślona przez Harry’ego. Po długich rozmowach i śmiechach doszłam dowiedziałam się czegoś o reszcie chłopców :

- Niall kocha jedzenie, ale to już można było się domyślić,

- Louis ma wypchanego gołębia którego nazwał Kevin ( chachcha),

- Zayn kocha lusterka,

- Liam boi się łyżek bo jak był mały to do 8 roku życia wszystko jadł łyżkami.

         Jednym słowem wszyscy są bardzo mili i prześmieszni. Po długiej, bo prawie 6 godzinnej próbie opaśliśmy studio. Szliśmy ulicą gdy nagle Harry krzyknął:

- Chowaj się!!! Mój tata idzie!!! – a ja schowałam się za drzewami.

- Co się tak włóczysz, co? – zapytał zupełnie pijany ojciec. Harry nie odpowiedział.

- Masz pieniądze? – zapytał.

- Nie…- mruknął Harry.

- Jak to nie?! Znowu mnie okłamujesz?! – krzyknął zupełnie zdenerwowany ojciec.

- Nie. Sprzedałeś już wszystko co miałem. Telefon, laptopa…Nawet stary aparat  mam już niczego. – odpowiedział.

- Ja ci dam, gówniarzu! – krzyknął, i zaczął go szarpać. Nie mogłam już na to patrzeć, i wyszłam z ukrycia. Rzuciłam się na ojca Harry’ego a on go puścił.

- A to kto?! –  powiedział krzycząc mi do ucha i szarpiąc za włosy.

- Zostaw ją! Jutro przyniosę ci pieniądze, obiecuję! – krzyknął.

- Niezła jest…Co może to twoja dziewczyna, co?! – krzyknął szarpiąc mnie tak mocno że poleciały mi łzy.

- Tak!!! Zostaw ją stary kretynie!!! – wrzasnął uwalniając mnie z rąk pijanego ojca, a on upadł na ziemię.

- Nic ci nie jest? – zapytał, ale nawet nie zdążyłam odpowiedzieć bo tata Harry’ ego już prawie wstał.

- Uciekaj!!! – krzyknął.

- Nie!!! Pomogę ci!!! Zadzwonię na policję! – odparłam wykręcając
numer. Harry zaczął krzyczeć coś o tym że to nic nie da, a nawet pogorszy, ale nie mogłam już dłużej patrzeć jak jest molestowany przez własnego ojca.

Policjant w słuchawce powiadomił nas że zaraz będą i że mamy się gdzieś schować. Zrobiliśmy to, chowając się za blokiem. Ojciec Harry ’ego nie mógł nas dogonić bo chwiał się za bardzo nie mogąc utrzymać równowagi. Harry obejmował mnie z całej siły abym przestała się bać. Po paru minutach nadjechała policja, i zabrała pijanego mężczyznę. Harry gładził mnie po włosach.

- Jak myślisz? Wróci po ciebie? – zapytałam po długiej ciszy.

- Wątpię…Wyślą go pewnie na izbę wytrzeźwień i w końcu odkryją że ma narkotyki w domu. Od tej pory nic już nam nie zrobi… - rzekł Harry gładząc mnie lekko po plecach. Rozstaliśmy się pod moimi drzwiami. Harry stał przy wejściu póki nie zamknęłam drzwi.